۱۹ - کتاب راهنمای مدرس دوره آموزشی دین و حالات معنوی
دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، 1395، به همراهی علیرضا دری نوگورانی و حسین اجتهادیان
تربیت دینی دارای ابعاد شناختی، عاطفی و رفتاری است. بُعد شناختی، دانش فهم و مهارتهای تفکر در مورد پدیدههای دینی را بررسی میکند و به فعالیتهایی مانند دانستن، شناختن، فهمیدن، اندیشیدن و استدلال مربوط است. مؤلفۀ عاطفی (هیجانی) نیز دربردارندۀ احساسات، انگیزهها، نگرشها و ارزشگذاری است. بعد رفتاری نیز به مهارتهایی مربوط میشود که با اعمال ارادی و هدفدار انسان سروکار دارد. تقویت هریک از این مؤلفهها نیازمند شیوههای خاص تربیتی خود است. (خدایاریفرد و همکاران، 1393).
دورۀ دین و حالات معنوی یکی از دورههایی است که ذیل پروژۀ بزرگتر تهیۀ برنامههای فرهنگی – آموزشی اثربخش با رویکرد روانشناختی تربیتی و اجتماعی بهمنظور اعتلای دینداری دانشجویان قرار دارد. هدف کلی از برگزاری این دوره، افزایش سطح دینداری دانشجویان شرکتکننده با مداخله در بُعد شناختی و عاطفی آنهاست. اما این هدف کلی اهداف جزئیتری را نیز در بر دارد که با تحقق آنها محقق میشوند.
دانشجویان و بهطور کلی افکار عمومی جامعۀ ما چندان با موضوع تجربۀ دینی یا به تعبیر دقیقتر حالات معنوی آشنا نیستند. به همین دلیل مواجهۀ آنها با مسئلۀ حالات معنوی بسیار سطحی و تقریباً خالی از دقتهای لازم است. شاید یکی از دلایل گسترش برخی عرفانهای کاذب همین امر باشد. در این دوره کوشش میشود تصویری کلی از رابطۀ دین و حالات معنوی ارائه شود تا دانشجویان بهعنوان بخشی از جامعۀ فرهیختۀ ایران با ماهیت حالات معنوی، انواع حالات معنوی، تفسیربردار بودن آنها، تحلیل تجربۀ دینی و رابطۀ آن با دین و تشخیص حالات اصیل و گمراهکننده آشنا شوند. از طرف دیگر، باید توجه داشت که حالات معنوی یکی از پایههای مهم دینداری است و به همین سبب باید به آن توجه خاصی مبذول داشت. تا اینجا، بحث، بیشتر در راستای ارتقای سطح شناخت دانشجویان است؛ اما در آخر، جلسهای نیز به نحوۀ ایجاد این حالات معنوی اختصاص داده شده است که براساس آموزههای دینی بیان میشود. این بخش نیز سطح شناختی دانشجویان را افزایش میدهد، اما به آنها امکان میدهد در صورت تمایل حالات معنوی را تجربه کنند و بدانند که دین اسلام چه راهی را برای آن ترسیم کرده است.