چکیده
» فاهمه « دکارت در تبیینی که در تأمل چهارم کتاب تأملات از خطا ارائه میکند، نیروی بحث خود را بر تفاوتِ قرار میدهد و بر اساس بحثی که دربارهی این تفاوت میکند، توضیح میدهد که برای خطا نکردن » اراده « و باید به این تفاوت توجه کنیم و دامنهی ارادهی خود را که نامحدود است، در حیطهی فاهمهی خود که محدود است، نگه داریم و نگذاریم از آن فراتر رود. در این صورت است که مرتکب خطا نمیشویم. پس هر خطایی نتیجهی حکم ارادهی نامحدود در عرصهای است که فاهمهی محدود ما را به آن، راهی نیست. در این مقاله در نظر است در مورد تفاوتی که دکارت پیش میکشد چون و چرا شود و نشان داده شود که استدلال دکارت مبنی بر نامحدود بودن اراده، از جهتی میتواند بر نامحدود بودن فاهمه نیز صدق کند. زیرا آن استدلال صرفا غیر مادی بودن اراده را به اثبات میرساند نه نامحدود بودن آن را. در نتیجه تبیین دکارت از خطا و خاستگاه آن را تفاوت دامنهی اراده و فاهمه دانستن، چندان موجه به نظر نمیرسد.
 ناسازگاری های تبیین خطا نزد دکارت.pdf | 281 kB | 792 Downloads |
